Op kijkdagen stond Anna in haar mooiste kleertjes klaar, maar voor haar kwam niemand.

Ook in Nederland waren er in het verleden kijkdagen voor adoptieouders. Aspirant adoptieouders konden op die dagen in opvang- en/of weeshuizen kijken of ze een klik hadden met een bepaald kindje. We weten dit uit mondelinge overlevering van o.a. adoptieouders . Dat kinderen er ook nog actieve herinneringen aan- en al woorden voor hebben,  is zeldzamer.

Anna weet nog hoe ze daar stond:”… en ik weet nog …dat ik ook zo graag uitgekozen wilde worden en mijn best deed dat de mensen mij ook zagen. Maar dat dat gebeurde dus niet…”

Anna’s verhaal laat het falen van het systeem zien en hoe een kwetsbaar klein meisje daar keer op keer de dupe van wordt.

Maar Anna is veerkrachtig, haar verleden maakt deel van haar uit, maar ze is haar verleden niet!