Woensdagmiddag een nieuwe aflevering van de podcast “Afgestaan ” met als gast, Astrid !

Astrid heeft zich als adoptiekind zo extreem aangepast, dat ze op haar 53ste op zoek moet naar wie ze zelf eigenlijk is…

Astrid: “Je gaat denken wat voor kind zou eruit gekomen zijn als die twee wel kinderen hadden gehad? Dan moet ik daar dan maar op gaan lijken… om maar niet op te vallen…”

Ieder mens heeft een primaire loyaliteit t.o.v. de biologische ouders. Geadopteerden hebben nog een secundaire loyaliteit naar hun adoptieouders. Als er in de opvoeding van een geadopteerde helemaal geen plek is om loyaal te mogen zijn aan de biologische ouders, maar enkel loyaliteit geaccepteerd wordt naar het adoptiegezin, kan het zo zijn je adoptie identiteit de enige identiteit is die je kent.

Als je adoptieouders dan uit beeld raken of wegvallen, kan het ook gebeuren dat die identiteit voor jou wegvalt. En wie ben je dan nog?

Dit loyaliteitsconflict en de zoektocht naar je eigen identiteit kan gevolgen hebben op alle terreinen van je leven, op je familie, op je contacten in de buurt en ook op je werk.

Hierover, en over een moeder die het jammer vond dat ze te laat was voor een abortus en het toedienen van Luminal, een epilepsiemiddel met een sterk versuffende werking, aan baby’s in een kindertehuis, gaat de aflevering van Astrid.