Gerda Pauw – van Roon was te gast in het radioprogramma Adres Onbekend i.v.m de zoektocht naar haar vader. Hieronder kun je haar verslag lezen! En hier kun je het beluisteren.
Net thuis.
Pffffff. Er is een tornado aan emoties gaande in mn lijf. Wat ik vermoede is bewaarheid. Mijn vader is al in 1996 overleden door een maagbloeding. Hij was al een week overleden (op de wc) toen mn broer werd gebeld om hem te identificeren.
Maar laat ik met het begin beginnen.
We waren al vroeg in t Radiohuis. Je moet toch rekening houden met files bij de Galenkopperbrug (is niet goed geschreven).
We mochten alvast naar binnen en een bakkie koffie en thee nemen. Daarna werden we opgehaald en met de lift naar de goede etage. In de “wachtkamer” kwamen ff later nog 2 personen (Wendy en Paul) die natuurlijk een eigen zoektocht hadden en er was een telefonische zoektocht. Arie woond namelijk in Limburg en heel slecht ter been. Nadat Ron kennis met ons hadden gemaakt, werd er uitgelegd hoe het in zn werk ging. Na elk blokje van 4 minuten praten kwam er muziek. In die pauze werden de volgende vragen doorgenomen, zodat je niet onvoorbereidt antwoord hoefde te geven.
(Wat ben ik blij dat ik wat radioervaring heb en gewend was om te praten met mensen om me heen [dj geweest en countrydansles gegeven], maar geloof me, dit is toch heel anders.
Ik was als eerste aan de beurt.
Eerst een paar inleidende vraagjes en daarna de zoektocht.
Nog meer vragen in t tweede blokje van 4 minuten.
Daarna zou de volgende komen, maar ik werd weer naar voren gehaald
Jammer, maar helaas.
In mijn 3de blokje kreeg ik te horen dat ze een zekere Cor hadden gevonden in Zeeland, maar hij was met de honden weg en dat kon nog wel ff duren.
Dus afwachten.
Daarna kwamen Arie, Wendy en Paul met hun zoektocht.
Tegen het eind werden Wendy en ik samen achter de mic geplaatst.
Eerst kwam Arie even aan bod en zijn zoektocht is opgelost. Heeft contact gehad met degene die hij zocht. Paul had in het derde blokje contact met zijn zoektocht en gaan ook iets afspreken.
Voor Wendy hadden ze geen nieuws (zoektocht naar een oud dagboek die niet teruggegeven was).
Ik kwam als laatste aan de beurt. Ze lieten mij een telefoontje horen van Cor (eindelijk terug van t uitlaten), en dat hij idd een zoon was van pa, en dat hij in 1996 al was overleden. Dit laatste kreeg ik 5 minuten te voren te horen zodat de klap niet te groot was.
En toen kwam de grootste verrassing.
Ron: “en geloof het of niet ze zijn hier en komen nu door de deur”.
Idd daar kwamen ze.
Eerst kreeg ik 2 kadootjes van Cor in mn handen gedrukt, en daarna een hele stevige knuffel.
Even samen met Ron gepraat, en daarna werden we meegetornt naar de “wachtruimte” om verder te kletsen.
Dat hebben we ruim een uur gedaan.
Je hebt zoveel vragen en hij kon ze helaas niet allemaal beantwoorden, wat logisch is.
We hebben adressen en telefoonnummers uitgewisseld en tzt gaan we naar Zeeland. Alle neven en nichten weten al sinds afgelopen dinsdag van mijn bestaan en, door Ineke die foto’s maakte, nu ook hoe ik eruit zie.
Om het te vieren zijn Oscar en ik nog in Hilversum uit eten gegaan. Ook om de spanning uit mijn lijf te halen.
Helaas konden we het niet over mn tante hebben, maar dat wordt een andere zoektocht. Zij wilde mij als eerst in haar gezin opnemen.
Helaas is er 1 heel klein alineaatje hieraan geweidt en nergens anders meer.
Dus haar ga ik na de zomerstop zoeken. Denk gelijk via Adres Onbekend. Zij kunnen zoveel meer.
Dus de zoektocht naar mijn biologische vader is opgelost.
Voelt wel vreemd aan. Opluchting (bovenhand) aan de ene kant en gevoel van een soort leegte/gaatje aan de andere kant.
Nu snap ik ook waarom de datum naar voren was gezet. Mijn zoektocht was afgelopen dinsdag opgelost